Festa democrática con aires de funeral

Xornada de reflexión na véspera destas eleccións que El Roto, coa súa agudeza áceda, di que parecen funerais. Funerais pola democracia? Quizais sería esaxerado ou prematuro, aínda que a democracia está a quedar moi tocada nesta verbena especulativa que chamamos crise ou recesión.
Funerais, desde logo, pola esquerda impotente (ou incompetente?) que, nesta verbena, ven bailando ao son que lle marca o neoliberalismo triunfante, e que, cando estamos ao bordo do abismo, bota man da chantaxe emocional para convencer ao electorado progresista da inutilidade de votar por outras opcións de esquerda, se se quere frear o avance da dereita. Inutilidade á que contribuíu activamente co seu respaldo incondicional ás normas electorais que impiden a representación proporcional que establece a Constitución, sen advertir (soberbia de quen se sinte hexemónico) do necesario que pode ser contar coa presencia parlamentaria das diferentes sensibilidades da esquerda, para compensar os momentos de debilidade da opción predominante, polo desgaste do poder.
Funerais posíbeis por tantas conquistas sociais e de liberdades individuais cuxa continuidade está seriamente cuestionada, unhas pola voracidade depredadora dun capitalismo que vai volvendo á pureza explotadora das súas orixes, tras considerar superadas as presións revolucionarias, e outras pola intransixencia da nosa particular dereita, especialmente retrógrada en materia de "moral e costumes", como se dicía nos tempos do nacional-catolicismo.
Pero non hai que vestir de negro, por moito escurantismo que se nos veña enriba. A pesar de todas as tenebrosas perspectivas, mañán é un día de festa democrática, para aproveitar a oportunidade de mostrar as nosas preferencias, por moi inútil que parezan. Que luzan as diversidades de cores fronte aos nostálxicos de poderes absolutos.