domingo, 20 de diciembre de 2015

Nacionalismo galego: ciclo do eterno retorno

Celso Emilio Ferreiro, Carmen Santos Castroviejo, Xosé Fortes
e Xosé Antonio Gaciño na celebración do Día da Patria Galega no 1977
(Foto Xurxo Lobato)


Minutos antes de que empecen a coñecerse os resultados das eleccións xerais de hoxe, inserto aquí o enlace dun traballo publicado na revista galega Luzes -dirixida por Manuel Rivas e Xosé Manuel Pereiro- sobre a evolución da política na Galicia autonómica que se vai desenvolvendo con moitas dificultades. As primeiras estimacións, coas enquisas a pé de urna, parecen apontar a un retroceso importante do bipartidismo (PP e PSOE) en Galicia, coa coalición En Marea en segundo lugar. Hai que esperar a resultados definitivos e ver, sobre todo, se esa subida da marea se traduce en grupo parlamentario galego propio.

http://revistaluzes.com/2015/12/1278/?utm_content=buffere0cdb&utm_medium=social&utm_source=twitter.com&utm_campaign=buffer

jueves, 17 de diciembre de 2015

Un esforzo pola diversidade e a pluralidade

Manifestación con gaita en Sevilla (29-5-2011)


Pode que cheguemos saturados á cita electoral do 20 de decembro, pode que cheguemos tamén un tanto confusos e tensos, pero non se pode negar que volvemos recuperar un pouco da ilusión dos anos da transición, cando pensabamos que podíamos estar en vésperas da esperanza. Hai agora unhas posibilidades que dimos por perdidas neste anos de travesía bipartidista cara á crise universal. Fagamos un esforzo para alcanzar no parlamento a diversidade e a pluralidade que se vive na sociedade real. Mentres, aquí deixo unhas reflexións sobre electoralismo publicadas en Galicia Hoxehttp://www.galiciahoxe.com/vivir-hoxe-galicia/gh/ocasion-estrear-pactos-xose-gacino/idEdicion-2015-12-16/idNoticia-969888/

sábado, 5 de diciembre de 2015

O problema máis importante da humanidade

Illa de San Simón (setembro do 2011)

Un alto no camiño das preocupacións electorais para recordar que o quentamento global, o cambio climático, é posibelmente o problema máis importante da humanidade. Desde as Nacións Unidas, nas que se creou un grupo científico para estudalo en profundidade, levan máis de vinte anos promovendo reunións e conferencias internacionais para tratar de pór remedio a ese problema, producido principalmente -segundo o consenso da comunidade científica internacional- pola emisión de gases de efecto invernadoiro. Estes días en Paris celébrase un novo cumio internacional sobre o cambio climático, no que se deberían tomar medidas que substitúan ás moi limitadas medidas que se puxeron en marcha co Protocolo de Kioto no 1997. As sensacións iniciais son de que se seguirá a poñer parches que alivien os síntomas, en vez de acometer unha verdadeira operación cirúrxica. Sobre isto reflexiono neste artigo publicado onte en Galicia Hoxehttp://www.galiciahoxe.com/vivir-hoxe-galicia/gh/enfermos-cronicos-do-clima-xose-gacino/idEdicion-2015-12-04/idNoticia-967803/

viernes, 4 de diciembre de 2015

Nin reformas ni debates


Restos do Foro Romano. Un guiño ao pasado cando hai que elixir os modernos  tribunos da plebe 
 (Roma, setembro do 2007)


Desde a pasada medianoite estamos en plena campaña electoral. Segundo as últimas enquisas, o PP segue encabezando as preferencias do electorado, a pesar destes catro anos de corrupción e recortes. O empuxe das forzas emerxentes parece que aínda non é suficiente para desplazalo do primeiro posto, por moito desgaste que vai sufrir. Parece que os socialistas poden ser os máis prexudicados por ese avance das novos partidos. Mesmo podería ser vítima desa lei electoral que non se preocupou de cambiar porque lle favorecía e agora pode quedar relegado ao terceiro posto en provincias onde se elixen menos deputados e por tanto o reparto só beneficia aos dous primeiros. Hai oito días publiquei en Galicia Hoxe un artigo sobre as voltas que dan os debates e como cuestións como a reivindicación independentista en Cataluña ou os atentados yihadistas podían favorecer indirectamente ao partido gobernante, que ve cómo pasan a segundo plano cuestións que afectan máis aos cidadáns e das que é responsábel.

lunes, 9 de noviembre de 2015

Xogos electorais

O gardián, escultura de Ramón Conde no entorno da Torre de Hércules,
na Coruña (a foto é de agosto do 2011)
Levo atraso na incorporación a este blog dos artigos que vou publicando en Galicia Hoxe, un dos meus refuxios de reflexión pública, e á hora de facelo comprobo que estes dous, como o anterior, xiran en torno aos xogos electorais que levan desenvolvéndose ao longo deste ano, e que, nas últimas semáns, parecen ter a independencia de Cataluña como cortina de fume dos problemas máis acuciantes que deberían ocupar o primeiro plano dos debates políticos (corrupción e recortes, principalmente). Certos patriotas utilizan a bandeira para tapar as súas vergonzas.
Aquí deixo os dous enlaces con Galicia Hoxe que tiña atrasados (por orde cronolóxica, do máis antigo ao máis recente):


miércoles, 7 de octubre de 2015

Abrumadora maioría contra o inmobilismo

Besalú (marzo do 2012)
Cadaquén agrupou os votos rexistrados nas eleccións autonómicas catalás do pasado 27 de setembro como pensaba que podían favorecer máis aos seus obxectivos, ás veces sen caer na conta de que os números son rotundos e que, por moito que se lles queira manipular, suman o que suman. Postos a facer combinacións, unha moi clara foi a de sumar, por unha parte, os votos dos que queren que cambien cousas (en maior ou menor medida) e os que non queren que cambie nada. O resultado foi rotundo: os inmobilistas absoluto, representados polo PP, só obtiveron o 8,4 por cento de votos e unha porcentaxe similar en escanos. Máis do 90 por cento dos votantes cataláns escolleron opcións que queren cambios, algúns tan radicais como a independencia e outros diversos graos de reforma do marco constitucional para reaxustar a situación de Cataluña en España. Diso fala este artigo publicado en Galicia Hoxe: http://www.galiciahoxe.com/vivir-hoxe-galicia/gh/maioria-inmobilismo-xose-gacino/idEdicion-2015-10-01/idNoticia-955737/

viernes, 25 de septiembre de 2015

Tempo de identidades

Bandeiras catalás en Perpinyá (abril de 2012)
Pasamos por un deses momentos de treboadas identitarias, no medio da crise económica máis grave desde o 29 e dunha crise política e institucional, a medias produto da desfeita financeira e dunha degradación de políticos que, amparándose nunha Constitución na que non cren, manipularon recursos e institucións. Non é raro que haxa quen prefira abandonar o barco, fartos de xogar a unha autonomía que algúns consideran case federal e outros tratan de restrinxir, nunha recentralización que cada vez disimulan menos. Pero algúns non queremos que se resten forzas a unha loita que debería rexenerar a política, as institucións e mesmo a Constitución. Todos en pé de igualdade, abrindo un novo horizonte compartido. Pero, por suposto, ninguén á forza (nin para un lado nin para outro).
Aquí queda o enlace cunha das miñas reflexións "identitarias" en Galicia Hoxe.

http://www.galiciahoxe.com/vivir-hoxe-galicia/gh/chuvia-identidades-xose-gacino/idEdicion-2015-09-24/idNoticia-954475/