Sinais de vida

Un momento para dar sinais de vida. As últimas entradas deste blog persoal están a ser cubertas cos artigos que volvo escribir no Galicia Hoxe, limitado agora ao campo dixital, unha publicación coa que me sinto especialmente comprometido, porque me ofreceu aloxamento para as miñas reflexións en momentos nos que dispoñía de pouco espazo para expresalas (os bos amigos de A Nosa Terra tamén me acolleron, pero estes desapareceron en combate por completo). O reencontro con Galicia Hoxe, máis unha nova colaboración co blog Contraposición (no que coinciden outros vellos amigos), sen mencionar outra liña de colabortación aberta nun medio en castelán (El Diario Fénix), está a frear evidentemente o traballo máis persoal neste blog, concebido para tempos de retiro, cando os implacábeis recortes que a crise e outras imposicións empezaron a afogar a un sector da prensa (progresista e en galego) que resulta incómodo para os que mandan de verdade, e iso que a súa escasa audiencia non debería preocupar aos xigantes das finanzas. Espero que eses artigos colmen as expectativas (que supoño de todas formas escasas) que o meu modesto blog poidese ter levantado entre os meus posíbeis lectores (amigos e comprensivos) e sirvan para desculpar a pouca dedicación persoal a este espazo, que necesitaría, por outra banda, unha mellor configuración para dar cabida a outras facetas. Prometo facelo cando teña tempo.